ACININ RENGİ YOK

Acının rengi, ırkı, yurdu yoktur. Zira, acı evrenseldir.

Her ne kadar evrensel olsa da bir o kadar da bireyseldir.

Atalarımız: “Ateş düştüğü yeri yakar.” Diye buyurur.

Kor ateşin sızısı, vicdanı olan tüm kalplerde duyulur.

Nasıl ki; akan gözyaşının mekanı yok, rengi yok, ırkı yok…

Acının da öyle, ikisinin de vicdandan gayrı feri yok.

Vicdan sahibi olan tüm insanlar, duyar mazlumun sesini.

Kalbinin derinliklerinde hisseder, acının kütlesini.

Dün Kuzey Kıbrıs'ta, Bosna Hersek’te, Karabağ’da, Ruanda’da…

Bugünse Ukrayna’da, Filistin’de, Türkistan’da, Arakan’da…

Zulüm; farklı yerlerde, farklı zamanlarda ve farklı sıklıkta.

Ancak; acı ve gözyaşı, hep aynı renkte, aynı ağırlıkta.

...

Mehmet ŞAHİN