Şiirim Blogda

Anasının rahmine düştüğü an, Dünya çilesiyle tanışır insan. Doğum sancıları dindiği zaman, Bir çift güzel göze sığar mı insan? Anasının o cennet kokusuyla, Babasının bol hayır duasıyla, Gülüşü, ağlaması, sevdasıyla, Bir çift güzel göze sığar mı insan? Laz’ı, Çerkez’i, Kürt’ü, Abaza’sı, Roman’ı, Yörük’ü, Türkü, Zaza’sı, Yetmiş iki buçuk millet kuzusu, Bir çift güzel göze sığar mı insan? Ege, Akdeniz ve Güneydoğu’su, Karadeniz, Doğu Anadolu’su, Marmara’sı, İç Anadolu’suyla, Bir çift güzel göze sığar mı insan? ... Mehmet  ŞAHİN

Aşkın adı olmuş, kara sevda, Halbuki aşk; geçici hevestir... Oysa sevda; bir ömür boyunca, Taparcasına, candan sevmektir. Kara sevda ise bambaşka şey... Anlatmaya kağıt, kalem yetmez, Yetse de kelimeler, cümleler; Kara sevdayı izah edemez. Kara sevda hep acı çekmektir, Teneşire yatmayınca dinmez. Issız çöllerde serap görmektir, Sevgiliye kavuşunca bitmez. Kimisine dağları deldirir, Kimisini çöllere gönderir. İnsafı yoktur kara sevdanın, Kimini verem eder öldürür. ... Mehmet  ŞAHİN

“Vatan” dedikçe titreşir; imanla dolu kalpler, Öcalan, Gezmiş, Gülen’i, ancak teneşir paklar. Kıydılar nice mazlumun canına, acımadan… Unutur mu sandılar ne? Öçleri alınmadan. Atalarımız, bu vatan için şehit düştüler! Çanakkale, Suriye, Anadolu, Kafkaslarda… Yalın ayak, aç, susuz ama kahramancasına. Gök girsin, kızıl çıksın! Unutan evlatlarına. Kan ile yoğruldu, bu vatanın her bir karışı, Kaybetmedik, “Medeniyet” denen kahpe savaşı. Hiç mi dokunmuyor? Anaların gamlı gözyaşı; Bebeğinin kundağıyla mermileri sarışı... Ah vatanım ah! Dağların kadar büyük dertlisin. Üzerinde, yedi ceddimizin taze kanı var. Ama üzülme! Bağrında yetişen nice yiğitler; Mahremine uzanan elleri, mutlak kırarlar. ... Mehmet  ŞAHİN

Mevlam, hüsn-ü zan eylemiş, yaratmış. Erdem, ilim ve sevgiyle donatmış. Vakıf eylemiş de halka ulatmış, Lütfuyla onu sarmış, sarmalamış. Aşıklar ağlatmış, yürek sızlatmış. Ne güzel yaratmış, onu yaradan; Akıl, iman, hoşgörüyle kuşatmış. Mevlevi havzası Konya'dır derler, Ellerini açıp, dua ederler. Vekalet eylediği o vekiller, Levh-i Mahfuza hep boyun eğerler. Ahyar edip ağlayan beyaz güller, Nafile değildir, vazgeçmez asla; Aşkıyla tutuşur, yanar erenler. Manevi varlığı yakar alemi, Ehli Kamillerin yazar kalemi, Veysel Karani'nin sözü, kelamı, Lütf'u ilahidir, sonsuz elemi. Aşikardır Mevlana'nın ilimi, Ne bir eksik, ne bir fazla yazdırır; Asla şaşmaz yaradanın kalemi. ... Mehmet  ŞAHİN

Gecen yok, gündüzün yok... Sevmeyenin hayli çok, Hiç kimseden korkun yok, Benim şanlı polisim. İyiliği seversin... Çünkü sen bir nefersin. Her an, her yerde sesin, Benim şanlı polisim. Ayak seslerin yeter... Kaçarlar teker teker, Seninle zulüm biter, Benim şanlı polisim. Her olaya koşarsın, Vatan için yaşarsın, Tarihinle coşarsın, Benim şanlı polisim. Kara, hava, denizde... Görev verildi size. "DUR" der. APO, GÜLEN'e, Benim şanlı polisim. ... Mehmet  ŞAHİN

Eey iman edenler! "Allah birdir." diyenler, Resulünü sevenler... Cennet sizleri bekler.      "Allah kimdir?" diyenler,      O'nu inkar edenler,      Puta tanrı diyenler,      Cehennem sizi bekler. Eey iman edenler! Namaz, abdest sevenler, Kulluk nedir bilenler, Cennet sizleri bekler.      Helvayı put edenler,      Onu tanrı bilenler,      Sonra onu yiyenler,      Cehennem sizi bekler. Eey iman edenler! Kur'an hatim edenler, Salih amel edenler, Cennet sizleri bekler.      Resulü sevmeyenler,      Kur'anı reddedenler,      Kötü amel edenler,      Cehennem sizi bekler. Eey iman edenler! Kadir, kıymet bilenler, Fakirleri sevenler... Cennet sizleri bekler.      Nefse boyun eğenler,      Dedikodu edenler,       Garibi hor görenler,      Cehennem sizi bekler. ... Mehmet  ŞAHİN                          

Dünya fani, yok çivisi. Ölüm mutlak, yok çaresi. Şehvet nefsin bahanesi, İhlas bunun tek çaresi. Sevgi imanın kozası, Konya Mevlevi havzası. Hoşgörü yüksek bir erdem, Mevlana, erdem hocası. Çağırır cümle alemi, İslam bir hoşgörü dini. İster Mü'min, ister Müşrik, Kucaklıyor her geleni. Hoşgörüyle, sevgi, saygı, İyilik; erdem burağı... Mevlana, yalnız aracı, Bunlar İslam'ın gereği. ... Mehmet  ŞAHİN

Ey gönüllerin sultanı! Ben ümmetin, tanır mısın? Ey Cihan’ın tek tufanı... Beni yaren alır mısın? Ey cennetin padişahı! Rüyama lütfeder misin? Ey şu yıldızların şahı... Beni aydınlatır mısın? Ey alemlerin rahmeti! Bana rahmet diler misin? Ey ahiretin bereketi... Bana şefaat eyler misin? ... Mehmet  ŞAHİN

Fani dünya eteklerin savrulur. Cümle mevta mezarından doğrulur. Ciğerlerim pare pare kavrulur... Su serpmeye Can Ahmed mi geliyor? Yedi cihan duymuş adın, sevinir. Cümle mahluk, saygı ile eğilir. Kabileler birer birer dağılır... Toplamaya Muhammed mi geliyor? Hazreti Amine O’nu doğurur. Putperestler için için dövünür. Kız çocuğu diri diri gömülür... Kurtarmaya Can Ahmed mi geliyor? Yirmi Nisan Pazartesi gecesi, Duyuldu resulün davudi sesi. Kapalıdır kafirlerin kafesi... Açtırmaya Muhammed mi geliyor? Melekler indiler, süzüle süzüle. Yıkadılar O’nu, özene bezene, Uçsuz bucaksız İslam Denizi’nde... Yüzdürmeye Can Ahmed mi geliyor? Öksüzün, yetimin sahibi Allah. Mazlum kimselerin yareni Allah. Devasız dertlerin dermanı Allah… Bildirmeye Muhammed mi geliyor?   Ebu Cehillere, ilim katmaya, Susuz topraklara, fidan dikmeye, Kararmış kalplere, ışık tutmaya, Gül cemalli Can Ahmed mi geliyor? ... Mehmet  ŞAHİN