VATANIM

“Vatan” dedikçe titreşir; imanla dolu kalpler,

Öcalan, Gezmiş, Gülen’i, ancak teneşir paklar.

Kıydılar nice mazlumun canına, acımadan…

Unutur mu sandılar ne? Öçleri alınmadan.

Atalarımız, bu vatan için şehit düştüler!

Çanakkale, Suriye, Anadolu, Kafkaslarda…

Yalın ayak, aç, susuz ama kahramancasına.

Gök girsin, kızıl çıksın! Unutan evlatlarına.

Kan ile yoğruldu, bu vatanın her bir karışı,

Kaybetmedik, “Medeniyet” denen kahpe savaşı.

Hiç mi dokunmuyor? Anaların gamlı gözyaşı;

Bebeğinin kundağıyla mermileri sarışı...

Ah vatanım ah! Dağların kadar büyük dertlisin.

Üzerinde, yedi ceddimizin taze kanı var.

Ama üzülme! Bağrında yetişen nice yiğitler;

Mahremine uzanan elleri, mutlak kırarlar.

...

Mehmet ŞAHİN