ABD-İ ACİZ MEHMET

Mayıs ayının rahmetiyle, geldim yalan dünyaya.

Elimi yüzümü, sağanak yağmurlarla yıkadım.

Hayatın buz gibi soğuk yüzünü gördüm, ilk anda.

Mümkünatı olmadı, bir daha hiç ısınamadım.

El alem değildi, yaralar açan naif ruhumda.

Tut ki, sevdiklerime hiçbir zaman yaranamadım.

Mutluluk, bir dirhem sevinçti; dirheme muhtaç oldum.

Elemle, acıyla, kederle, yalnızlıkla… Yoğruldum.

Her düştüğümde, Allah’a sığınıp tekrar doğruldum.

Merak ediyorum, acaba dünyaya neden geldim?

En derin acılara mabet miydi, naçiz bedenim?

Tüm sevdiklerimi kaybetmek miydi, makus kaderim?…

…

Mehmet ŞAHİN