DEĞMEYİN

Değmeyin; yorgun, argın olana.
Değmeyin, gönlü dargın olana.
Değmeyin, derdi engin olana.
Değmeyin, değmeyin, değmeyin!

Değmeyin; öksüz, yetim kalana.
Değmeyin, mazluma kol olana.
Değmeyin, aleme lal olana.
Değmeyin, değmeyin, değmeyin!

...

Mehmet ŞAHİN

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

NE MANASI VAR?

Vicdanın, merhametin olmadıkça; Tuttuğun orucun ne manası var? Yoksula sofranda yer açmadıkça; Boşa aç kalmanın ne manası var? Adaletin terazisi şaşarsa; Dilin, bıçak gibi yara açarsa; Elin haram alıp, haram saçarsa; Kıldığın namazın ne manası var?  Ticarette yalandan söz verenler; Eşinden habersiz iş çevirenler, Zengini rüşvetle haklı edenler; O Hacca gitmenin ne manası var?  Haram paralarla bina dikenler, Öksüz, yetim, garip hakkı yiyenler; İftira ve dedikodu edenler; Ölünce Yasin’in ne manası var? Namaz da oruç da farz Müslümana. Vicdanlı olmak yaraşır insana. Asıl, insan olmak gerek en başta. Amelsiz Kur’anın ne manası var? ... Mehmet ŞAHİN
Devamı

SAYIN HAKİM

İki bin on yılında, başladı çilem; Ne anam mutlu oldu, ne de sevdiğim. Bir yıl boyunca sürdü, meşum ikilem; Ne ben mutmain oldum, ne de sevdiğim. Kara toprağa düştü, ciğerim anam; Akbabalar üşüştü, ona mı yanam? Bu meyus acılara, nasıl dayanam? Ne ben bahtiyar oldum, ne de sevdiğim. Sevdiğimi aldım da, yar eyledim, boş; Ne seven tatlı geldi, ne sevilen hoş. Net göremedim asla, dünya hepten loş; Ne kamer aydınlattı, ne de “Güneş”im.  Sevgimiz, huzurumuz; kayboldu, gitti. Direndik beraberce, yine de bitti. Eş, dost, akraba var ya; hepsi terketti. Ne sevenimiz kaldı, ne de sevgimiz. Tek suçum boşanmaya çalışmak oldu. Mahkeme, kadın diye; hep haklı buldu. Psikolojim çöktü, gençliğim soldu... Ne sağlam dalım kaldı, ne de güllerim. Velhasıl yürümedi, sayın hakimim. Toz oldu uçuverdi, tüm birikimim. Umrunuzda mı sanki; keza, ben kimim?  Ne eşim huzur verdi, ne de mahkeme. Hakkımı savundukça, vurmayın daha. Hakimliğinize de, güvenmeyin ha. Hepimiz döneceğiz, adil Allah’a. Ne makamlar ...
Devamı

YİĞİT ADAM

Mart ayının ayazında, kıydılar YİĞİT ADAMA. Acımadan katlettiler, utanmadan da çektiler. Bayrağımıza renk veren, şehidimin al kanını; Gelinliği süsler gibi, bembeyaz kara serptiler. Vatanını ölümüne, sevmek miydi tek kusuru? Şehadeti arzulardı, nüksetti Allah'ın nuru. Adamıştı tüm ruhunu; vatanına, bayrağına. Hainlerce akıtıldı; al kanı, öz toprağına. Boyun eğmedi zalime, fırsat vermedi haine. Vatan için serden geçti, yaranamadı kimseye. Elbette yaranmak değil, savunmaktı esas derdi; Vatan, bayrak, devlet, Kur'an, İslam ve mabedi. Muvaffak oldu dünyada, ahireti de şen ola. Komşusu Muhammed Nebi, makamı da Firdevs ola. ... Mehmet ŞAHİN
Devamı