Şiirim Blogda

Yaşadıklarıyla sınanır insan, Kaderde ne varsa, o gelir başa. Oldukça müşküldür, çetin imtihan, Ne gariban tanır, ne de bir paşa. Ne oldum demesin, kimse sakın ha! Bilmem yaşanacak, neler var daha... Döneceğiz elbet, "Sübhan" Allah'a. Ne bir müddet evvel, ne daha sonra. Dönüşümüz mutlak, kaçış yok asla. Malın yetmedi mi? Doymadın daha. Üryan döneceğiz, huzur-u Hakk'a. Ne bir külçe altın, ne de bir hırka. Mal, mülk, makam, rütbe... zail olacak. Yalnızca elinde, amel kalacak. Boynuzsuz koç dahi, hakkın alacak. Ne bir dirhem eksik, ne daha fazla. ... Mehmet ŞAHİN

İki bin on yılında, başladı çilem; Ne anam mutlu oldu, ne de sevdiğim. Bir yıl boyunca sürdü, meşum ikilem; Ne ben mutmain oldum, ne de sevdiğim. Kara toprağa düştü, ciğerim anam; Akbabalar üşüştü, ona mı yanam? Bu meyus acılara, nasıl dayanam? Ne ben bahtiyar oldum, ne de sevdiğim. Sevdiğimi aldım da, yar eyledim, boş; Ne seven tatlı geldi, ne sevilen hoş. Net göremedim asla, dünya hepten loş; Ne kamer aydınlattı, ne de “Güneş”im.  Sevgimiz, huzurumuz; kayboldu, gitti. Direndik beraberce, yine de bitti. Eş, dost, akraba var ya; hepsi terketti. Ne sevenimiz kaldı, ne de sevgimiz. Tek suçum boşanmaya çalışmak oldu. Mahkeme, kadın diye; hep haklı buldu. Psikolojim çöktü, gençliğim soldu... Ne sağlam dalım kaldı, ne de güllerim. Velhasıl yürümedi, sayın hakimim. Toz oldu uçuverdi, tüm birikimim. Umrunuzda mı sanki; keza, ben kimim?  Ne eşim huzur verdi, ne de mahkeme. Hakkımı savundukça, vurmayın daha. Hakimliğinize de, güvenmeyin ha. Hepimiz döneceğiz, adil Allah’a. Ne makamlar ...