Şiirim Blogda

Buz gibi havada, yırtık çorapla, Yürüdü, Sarıkamış Şehitleri. Vatanı, bayrağı; şerefle şanla, Korudu, Sarıkamış Şehitleri. Bir lokma ekmeğini de bölüştü. Bir takım libasını da paylaştı. Eşi dostu, hasmıyla helalleşti. Bir idi, Sarıkamış Şehitleri. … Mehmet ŞAHİN 

Çoluk çocuk, ayırmadan; Katlettiniz, masum halkı.  Mazlumun kimsesi Allah, Sormaz mı sandınız, hakkı? Kudüs’teki can benimdir. Akıp giden kan benimdir. Yere düşen şan benimdir. Duymaz mı sandın, Filistin? Anaların dimağları, Çocukların gözyaşları, Şehitlerin al kanları… Kurur mu sandın, İsrail? Anamın örtüsü yerde, Atamın mabedi darda, Türkiye yareni zorda; Kalır mı sandın, Filistin? Anaların duaları, Bebeklerin doğumları, Yiğitlerin akınları… Durur mu sandın, İsrail? … Mehmet ŞAHİN 

Vatansızlar, vatansızlar;  Yersiz yurtsuz vatansızlar. Şehit düşse toprağına,  İçin için vatan sızlar. Şehit düşen öz atanın,  Bu cennet gibi vatanın; Nerden bilsin kıymetini?  Soysuz sopsuz vatansızlar. ... Mehmet ŞAHİN

Mart ayının ayazında, kıydılar YİĞİT ADAMA. Acımadan katlettiler, utanmadan da çektiler. Bayrağımıza renk veren, şehidimin al kanını; Gelinliği süsler gibi, bembeyaz kara serptiler. Vatanını ölümüne, sevmek miydi tek kusuru? Şehadeti arzulardı, nüksetti Allah'ın nuru. Adamıştı tüm ruhunu; vatanına, bayrağına. Hainlerce akıtıldı; al kanı, öz toprağına. Boyun eğmedi zalime, fırsat vermedi haine. Vatan için serden geçti, yaranamadı kimseye. Elbette yaranmak değil, savunmaktı esas derdi; Vatan, bayrak, devlet, Kur'an, İslam ve mabedi. Muvaffak oldu dünyada, ahireti de şen ola. Komşusu Muhammed Nebi, makamı da Firdevs ola. ... Mehmet ŞAHİN

Hey gidi benim güzel memleketim! Her yandan yedi, bitiremediler. Sattılar, savdılar, peşkeş çektiler; Yine bir karış eritemediler.   Çünkü; her karışın helaldir senin. Şehit kanıyla doludur her yerin. Kurumamış kanı, şehit dedemin; Bağrı delik, çileli memleketim... Dur efendi! Yok öyle yağma artık; Biz uzun kış uykusundan uyandık. Elbirliğiyle Allah’a güvendik... Gayrı müreffeh olsun memleketim. ... Mehmet ŞAHİN

Sanma ki; hayat, dünyadan ibaret. Tenden, candan, ruhtan, kandan... ibaret. Yarenlik vardır, gönülden ibaret; Medet ya Müheymin, ille de medet. Beden neye yarar, ruhun olmasa. Canın neye yarar, kanın olmasa. Vicdanın, onurun, sevgin olmasa... Medet ya Muktedir, ille de medet. Bedbahtız, kısacık fani dünyada. Hayır yoktur; ne parada, ne malda... Ruhları kaplayan sonsuz rüyada, Medet ya Hu, ya Hayy, ille de medet. Vururlar, kırarlar, talan ederler... Gönülleri yakıp, yıkıp giderler. Nice masum cananı katlederler. Medet ya Müntekim, ille de medet. “Adalet mülkün temelidir” derler. Hak, hukuk, adaleti hiç bilmezler. Paraya, nüfuza tamah ederler. Medet ya Hak, ya Adl, ille de medet. ... Mehmet  ŞAHİN

O Mehmet ki; cihanın tek neferi, Zalimin; celladı, ölüm korkusu... Mazlumun; yareni, kadim can dostu... Allah’ın yeryüzündeki ordusu. İlim öğrenmeyi, Allah’ın emri, Vatan sevdasını, peygamber kavli, Bayrağın rengini, kardeşin kanı, Bilir, öyle sever, benim Mehmed’im. Anadan, babadan, yardan, evlattan, Serden geçer gelir, benim Mehmed’im. Ne uykuyu arar, ne de yemeği? Ecel gömleğini giyer Mehmed’im. Sevdası vatandır, gerisi hayal, Yeter ki; vatana gelmesin zeval... Bayrağına kılar, kanını helal, Zerresine kadar verir Mehmed’im. ... Mehmet  ŞAHİN

Çıkıp gelmiş, yurdun dört bir yanından, Teçhizatını kuşanmış beline, Vatansız hainler, vurmuş sırtından; Polis, asker şehit olmuş; kime ne? Elhamdülillah, Müslüman kendince(!) Mangalda kül bırakmaz, lafa gelince. Feryat figan eder, hayvan ölünce, Polis, asker şehit olmuş; kime ne? Sel, Çığ, Yangın, Deprem, Pandemilerde... “Görev beklemez.” der, koşar en önde. Görevidir canım, keyfi bekleme(!) Polis, asker şehit olmuş; kime ne? Eyvallah, bekler beklemesine de, Keşke yansıtılsa, mesaisine. Asla gidemez, vaktinde evine... Polis, asker şehit olmuş; kime ne? ... Mehmet  ŞAHİN